Hoogvlakte
 |
| Collega eend |
Het was even onduidelijk of we nog een immigratiedocument
misten, maar uiteindelijk konden we door. Via Rusland hebben we dus Mongolië
bereikt. En wat troffen wij aan bij de grens? Een Zwitser met een eend uit
1964. Hij kwam net terug van een drieweekse rondreis door Mongolië. Na de grens
te hebben gepasseerd hebben we overnacht in een soort schuur in Tashanta, een
klein dorpje gelegen op een hoogvlakte (+/- 2500 meter hoog). Hierdoor was het extreem
koud, maar ook extreem mooi. Met uitzicht op besneeuwde bergtoppen.
Niets
 |
| Op de 'weg' in Mongolië |
Na een nacht goed slapen waren we klaar voor de volgende
etappe. In Mongolië ontbreekt het eigenlijk aan alles en dus ook aan wegen. De
meeste wegen zijn niet meer dan een soort grindpad. Ook doorkruisen deze wegen
regelmatig een rivier. Hierdoor kunnen we maximaal 30 kilometer per uur rijden.
Vanwege de hoge ligging van dit deel van Mongolië is hier niets. Geen planten,
geen dieren en geen mensen. ’s Avonds laat kwamen we aan in Khovd. Een
middelgrote stad in het westen van het land.
Golven
Onderweg naar Khovd bleek dat de enige brug naar de stad
was afgesloten. Fijn. Niemand maakte zich echt druk en iedereen zocht een
ondiep plekje om door de rivier heen te rijden. Wij moesten er dus ook aan
geloven. Geen gemakkelijke opgave met een eend. Na wat gestuntel bleek de ventilator
het niet aan te kunnen en vol water te lopen. Het water gutste over de motorkap
waardoor de eend bijna verdronk. Terug naar de kade maar weer.
Sleeptouw
 |
| Achter de Australiërs aan |
Over een paar dagen hopen we de koudste hoofdstad ter wereld
te bereiken. Ulan Bator. Met een gemiddelde temperatuur van -1,3 graden.
 |
| Beestjes |
